سفر در زمان | چه بلایی به سر سری Midnight Club آمد؟

در اوایل هزاره جدید، دنیای بازی‌های ریسینگ بسیار متفاوت‌تر از چیزی بود که امروز می‌بینیم. فرانچایزهای بزرگی نظیر Burnout, Need for Speed, Flatout, Xtreme Racer و بسیاری دیگر در حال آغاز فصل تازه خود بودند که کم کم داشت شروع به نتیجه دادن می‌کرد و یا این که پیش از این به محبوبیت بالایی رسیده بودند که جایگاه امنی برایشان در این صنعت به وجود آورده بود. پس از گذشت سال‌ها تعداد انگشت شماری از آن‌ها همچنان به کار خود ادامه دادند اما یک سری دیگر ناگهان ناپدید شدند. در ادامه با هم به بررسی یکی از همین بازی‌ها خواهیم پرداخت.

در چنین روزهایی که این فرانچایزهای بزرگ در حال شکل گرفتن بودند، انتخاب برای برگزیدن یک بازی ریسینگ آرکید با کیفیت در بهترین حالت خود قرار داشت و این کار به راحتی می‌توانست صورت بگیرد که هم از لحاظ کیفیت و هم از لحاظ کمیت آن را در جایگاه بسیار مناسبی قرار می‌داد. تا بدین لحظه شاهد ساخت و عرضه شدن بازی‌های بسیار زیادی بوده‌ایم که تمرکزشان روی ارایه یک تجربه واقع گرایانه و پس دادن عواقب آن به بازی‌باز، بوده به همین دلیل هم یک سری از سازندگان دیگر روی ساخت بازی‌های آرکید و دیوانه وار تمرکز کرده بودند تا نوآوری خودشان را در این سبک نشان بدهند و در عین حال نیز این سبک را از یکنواختی و کسل کنندگی آن خارج کنند و بازی‌بازان نیز تازگی آن را حس کنند. اما همه این‌ها به یک باره در اوایل دوره عرضه پلی‌استیشن ۲، GameCube و Dreamcast تغییر پیدا کرد و ساخت بازی‌های ریسینگ آرکید وارد فصل تازه‌ای شد تا شکوفا شود. در گوشه‌ای از این انقلاب بزرگ استودیویی قرار داشت که پیش از این خودش دست به ساخت بازی‌های ریسینگ آرکید زده بود که Angel Studios نام داشت (و کاری هم که می‌کرد کاملا با نامش هم‌خوانی داشت). شرکت بزرگ راکستار (Rockstar) نیز که در آن دوره در حال دست و پا کردن اسم و رسمی برای خودش بود، به دنبال استودیوی تازه‌ای می‌گشت تا عنوان متفاوتی بسازد تا بتواند در کنار فرانچایز Grand Theft Auto خودشان قرارش دهند که به نظر می‌رسید Angel Studios دقیقا همان تیمی است که می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا این کار را به انجام برسانند.

خوشبختانه همکاری با استودیوی Angel Studios تبدیل به حرکت بسیار خوب و موثر برای راکستار شد چرا که اولین نسخه از سری Midnight Club که ساخته و عرضه شده بود توانسته بود به موفقیت‌های تجاری و اعتباری بسیار خوبی دست پیدا کند و به عنوان یک بازی موفق از راکستار بین مردم شناخته شود. گرچه این بازی عنوان کامل و بی عیب و نقصی نبود و از بسیاری از مشکلات ریز و درشتی که بازی‌های مختلف در آغاز آن دوران با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کردند، رنج می‌برد اما به هر حال راکستار به اندازه کافی از عرضه این بازی راضی بود و به طور کلی از آن خوشحال شده بود چرا که ویژگی‌های بسیار درخشان این بازی نظیر گرافیک واقع گرایانه در دوران خود، لحن به خصوص آن که یک جورایی تاریک بود، حالت آرکید مانند آن و همینطور حال و هوای گیم پلی Crazy Taxi مانندِ آن، همه و همه برای این که این بازی به فروش خوبی دست پیدا کند، کافی به نظر می‌رسیدند تا طرفداران بازی‌های ریسینگ را هم راضی و خوشحال نگه دارد. طبق انتظار، همانطور که پیشبینی می‌شد دنباله جدیدی برای این بازی خیلی زود به انتشار رسید چون همانطور که شواهد نشان می‌داد، راکستار قرار نبود به این زودی‌ها این فرانچایز را به فراموشی بسپارد و آن را کنار بگذارد چون آن‌ها با این سری، تازه اول راه موفقیت قرار داشتند و هنوز قله‌های موفقیت زیادی برای فتح کردن باقی مانده بود. Midnight Club 2 توانست تقریبا با ارتقا و بهبود تمام ویژگی‌های نسخه گذشته خود دقیقا همان کاری را انجام داد که بدان نیاز داشت. شخصیت‌ها افزایش پیدا کرده بودند و بسیار کارآمدتر شده بودند، دنیای بازی بزرگ‌تر شده بود، گرافیک آن کمی بهبود پیدا کرده بود و بالاتر رفته بود و رانندگی کردن هم کمی حالت سخت‌تری به خودش گرفته بود چرا که دیگر لازم نبود اغلب از ترمز دستی استفاده کنید و فقط با فشردن دکمه‌های مخصوص به صورت کوتاه، می‌توانستید وارد دریفت‌های زیباتر و بهتر شوید که در مجموع روش بسیار بهتر و بهبود یافته‌تری نسبت به نسخه گذشته آن بود که کار بازی‌بازان را راحت‌تر کرده بود تا بازی‌بازان بتوانند ضمن داشتن کنترل بهتر و دقیق‌تر روی حرکات خود، دریفت‌ها و حرکات نمایشی زیباتری به اجرا بگذارند. همینطور علامت پیکانی که در بالای تصویر نیز قرار می‌گرفت مفید‌تر از قبل عمل می‌کرد که منجر به مسریابی دقیق‌تر و بهتر شده بود.

پس از این‌ها Midnight Club 3 Dub Edition نیز در همین زمینه‌ها به بهبودهای بیشتری دست پیدا کرد و کاری کرد که این سری از اینی که بود هم بهتر شود، اگر چه آن مقدار نوآوری، خلاقیت و تازگی که نسخه ۲ نسبت به ۱ داشت را ارایه نمی‌کرد، اما هنوز هم از جنبه‌های زیادی ارزش بررسی داشت. با این اوصاف این سری تا این جا موفق شده بود به چنان سطحی از موفقیت و محبوبیت در میان بازی‌بازان دست پیدا کند که آن را با سری Need for Speed قیاس کنند. حتی موفقیت‌ها و طرفداران گسترده‌ای که این بازی توانسته بود به دست بیاورد باعث شده بود که عده زیادی به سمت کنسول‌های پلی‌استیشن و ایکس‌باکس کشیده شوند تا فقط این بازی را تجربه کنند و ببینند عنوانی که اینقدر همه از آن تعریف می‌کنند، چگونه است. حقیقت این است که این سری تا این جا فقط در مقطع کوتاهی از   زمان   جوش و خروش به راه انداخته بود که خیلی زود پس از آن نسل تازه کنسول‌ها به بازار عرضه شدند و اینجا جایی بود که Midnight Club Los Angeles با فرا رسیدن خود توانست عده بسیاری از طرفداران جدید و قدیمی این سری را دوباره با این سری آشتی دهد و با هم تجدید پیمان دوباره‌ای داشته باشند تا باز هم این سری به روزهای خوش گذشته خود ادامه دهد و این بار زمان بیشتری را در اوج سپری کند. در حقیقت به دلیل آغاز نسل تازه، این سری آنچنان که باید فرصت خودنمایی نداشت اما نسخه جدید آن، این فرصت را به خوبی فراهم می‌کرد. درست مانند تمام نسخه‌های قبلیِ Midnight Club نسخه جدید این سری نیز در تمام جنبه‌ها نسبت به پیشینیان خود پیشرفت کرد و تمام آن ویژگی‌ها را دوباره بهبود بخشید و همه آن‌ها را دوباره به خوبی مرور کرد و البته یک سری ویژگی‌های بسیار جدید و عالی نیز مانند بخش شخصی سازی جدید، به این سری اضافه کرد تا Midnight Club Los Angeles دقیقا همانی باشد که طرفداران می‌خواستند.

در عین حالی که راکستار با اضافه کردن ویژگی‌های جدید و شخصی سازی به این سری حسابی داشت روزهای خوب و خوشی را سپری می‌کرد، یک سری ویژگی آزار دهنده که مسخره به نظر می‌رسیدند را هم از آن حذف کرد تا دیگر در این بازی قابل دیدن نباشند. همین هم باعث شد که عده‌ای از این بازی ایراد بگیرند که این عنوان از فقدان هویت رنج می‌برد که آن را به اعماق تاریکی کشانده اما ممکن نبود کسی منکر این شود که این بازی یک عنوان بسیار پولیش شده و بی نقص، جذاب و جهان آزاد بود که همه از انجام آن لذت می‌بردند. همینطور با وجود یک سری گله و شکایت‌هایی که از کنترل‌های جدید Midnight Club Los Angeles می‌شد اما طرفداران بازی‌های ریسینگ هنوز هم به قدری از انجام دادن این سری تازه وارد لذت می‌بردند، که هر چه زودتر دوست داشتند نسخه تازه‌ای از آن را در دست بگیرند و انجام دهند. مشکل این بود که نسخه بعدی هیچ وقت از راه نرسید. ده سال از آن روزها می‌گذرد اما راکستار هنوز هم کوچک‌ترین اشاره‌ای در طی این سال‌ها به نسخه جدید Midnight Club نکرده است. سوال بزرگ ما این است که چرا؟ چرا راکستار دست به معرفی نسخه تازه‌ای از این سری نزد؟ چرا آن را به دست فراموشی سپرد؟ چرا باید چنین سری محبوبی که با عرضه هر نسخه آن کامل‌تر می‌شد و به موفقیت‌های بیشتری دست پیدا می‌کرد، ناگهان این چنین آب بشود و به زمین برود؟ چه   بلایی   به سر Midnight Club   آمد؟  

برخلاف خاموش شدن و از بین رفتن بسیاری از فرانچایز‌های دیگر، دلیل نابودی سری Midnight Club اصلا مشخص نیست و علت اصلی آن هنوز هم که هنوز است مجهول باقی مانده تا این سوال بزرگ برای ابد در ذهن همه دوست داران و علاقه مندان به بازی‌های ریسینگ باقی بماند. به هر حال شایعاتی مبنی بر شرایط کاری بسیار سخت که نیازمند ۱۲ ساعت کار در روز در پروسه ساخت این سری بود و همینطور روزهای کاری سختی که در Rockstar San Diego اغلب به آخر هفته‌ها نیز کشیده می‌شد، تبدیل به تیترهای داغی شده بود که در اوایل عرضه Midnight Club Los Angeles در گوشه و کنار خبرگزاری‌های مختلف دیده می‌شد تا استودیوهای راکستار مانند ندامتگاه‌ها یا اردوگاه‌های کار اجباری به نظر برسند که همه چماق به دست بالای سر کارمندان ایستاده تا حتی یک لحظه هم حواسشان از کارشان پرت نشود. در آن زمان‌ها پست‌های زیادی در وبسایت‌ها و فروم‌های مختلف از طرف مردم دیده می‌شد که ادعای نارضایتی کارمندان را به گوش همه می‌رساند. همینطور پست‌های دیگری که در این وبسایت‌ها از کارمندان سابق این شرکت منتشر می‌شد که نشان گر مشکلات جدی و بزرگ شخصی و خانوادگی در محیط کاری آن‌ها داشت که نشانگر کاهش حقوق و مزایا (عدم پرداخت حق الزحمه مناسب با کارِ خواسته شده) و همینطور هدر رفتن هزینه‌های مدیریت در مناطق غیر ضروری که نشان می‌داد سرمایه‌های این شرکت در جاهای دیگری صرف می‌شود که مرتبط با پروژه مذکور نیست.

نمی‌خواهم زیاد روی این مسائل ریز شوم و زیاد به آن‌ها بپردازم چرا که سال‌ها در دسترس بودند و نقل مجالس مختلف، که اکنون هم به سادگی قابل پیدا کردن هستند اما یک پست مربوط به موضوع مورد بحث ما وجود دارد که اعلام می‌دارد تیم سازنده Midnight Club به طور مرموزی برچیده شدند و کنار رفتند که کارمندانی که اخراج نشده بودند و یا از این شرکت بیرون نرفته بودند، سر پروژه‌های دیگری فرستاده شدند تا کار خود را روی بازی‌های دیگر ادامه دهند. در واقع عده‌ای که هنوز فرصت کار کردن در راکستار را داشتند، به پروژه‌های دیگر این شرکت فرستاده شدند. البته که این موضوع از طرف راکستار هرگز تایید نشده است اما این دعا نشان دهنده این حقیقت است که از وقتی این شایعات به وجود آمد، ما دیگر هیچ نشانه و اثری از نسخه تازه‌ای از سری بازی‌های Midnight Club ندیدیم. بنابراین اگر بتوان ارزشی برای ادعاهایی که توسط پست‌های ناشناس مختلف که در سراسر اینترنت پخش شده بود قائل شد که متعلق به کارمندان سابق یا فعلی شرکت راکستار باشند، می‌توان تا حدودی به این نتیجه رسید که این همان بلایی است که بر سر راکستار و سری Midnight Club آمده است. و اگر چه ما هنوز هم نمی‌توانیم به طور قطعی به این باور برسیم، اگر این شایعات درست باشند، منطقی است که راکستار هم اظهار نظری در این زمینه نداشته باشد که بگوید؛ همانطور که تا امروز آن‌ها دلیلی برای اظهار نظر در این زمینه از خودشان نشان نداده‌اند.

بدون در نظر گرفتن وضعیت داخلی انجام کار در راکستار، آن‌ها تنها شرکت ناشری نیستند که یک سری بسیار موفق را برای مدتی طولانی به دست فراموشی می‌دهند و آن را به امان خدا می‌سپارند. پیش از این انجام این کار را از ناشران زیادی دیده‌ایم که شاید گل سرسبد آن‌ها شرکت Ubisoft باشد که در طول فعالیت‌های خود فرانچایزهای ارزشمند زیادی را کنار زد تا برای مدتی طولانی هیچ خبری از آن‌ها به گوش نرسد که شاهد مهم‌ترین و برجسته‌ترین آن‌ها را بتوان سری Prince of Persia و همینطور Splinter Cell به حساب آورد. خود راکستار هم به جز Midnight Club، سابقه انجام چنین کاری را با پروژه Agent نیز دارد. به هر روی کار ساخت و توسعه بازی‌های ویدیویی این روزها به کار سخت و پیچیده‌ای تبدیل شده که بسیار سخت‌تر از گذشته شده است چرا که از طرفی دیگر هم با ساخت چنین بازی‌هایی فرصت‌های شغلی و تجربی بسیار زیادی به وجود می‌آید که با عرضه هر کدام از بازی‌های بزرگ نشان داده می‌شوند. مخصوصا که این روزها ناشران بزرگ خودشان را درگیر پروژه‌هایی کرده‌اند که بیشترین بازخورد ممکن را به آن‌ها می‌دهد که از این جمله هم می‌توان به همین راکستار اشاره کرد که اکنون وظایف سنگینی بر دوش خود حس می‌کند. مهم نیست که ما چقدر تشنه تجربه نسخه جدیدی از سری Midnight Club باشیم چون این حقیقت هنوز هم سر جای خود با قدرت باقی است که در حال حاضر بسیار سخت است که در جایی که راکستار سخت سرگرم بازی‌هایی نظیر Grand Theft Auto و یا Red Dead Redemption است، از آن‌ها انتظار داشته باشیم که جایی هم برای ساخت Midnight Club پیدا کنند و با ساخت نسخه جدیدی از آن به پشتیبانی از یک بازی ریسینگ آرکید بپردازند. متقاعد کردن راکستار برای انجام این کار شاید یکی از سخت‌ترین کارهای ممکن باشد چون اکنون آن‌ها با GTA و Red Dead به چنان نطقه امن و آرامی رسیده‌اند که پایین آوردنشان کار هر کسی نیست.

عده زیادی از مردم سری Midnight Club را دوست دارند اما من کاملا درک می‌کنم که اگر شخصی یا شرکتی مانند راکستار بخواهد دستش بازتر باشد تا روی پروژه‌های مورد نظر خود با برنامه کار کند، ممکن است که تصمیم بگیرد که منابع خود را به جای دیگری اختصاص بدهد و سرمایه گذاری تازه‌ای را آغاز کنند، برایشان بهتر است. شاید آن‌ها درسی از هوش و زکاوت افرادی بگیرند که پایه‌های عنوانی نظیر Hellblade: Senua`s Sacrifice را بنا نهادند. جایی که یکی از توسعه دهندگان یکی از با استعدادترین و پرانگیزه‌ترین تیم‌های حاضر را که متشکل از تیم بسیار کوچکی هم بود، دور هم گرد آورد و منابع کافی را در اختیارشان قرار داد تا آن‌ها به خوبی و با خیال راحت و همینطور دست باز، یکی از خلاقانه‌ترین و بهترین بازی‌های چند سال اخیر را خلق کنند. برای انجام چنین کاری فقط کافی است منابع کافی در اختیار چنین افرادی قرار بگیرد، نه چیزی بیشتر و یا کم‌تر. همچنین باید به آن‌ها آزادی عمل کافی نیز داده شود تا بتوانند روی پروژه خود به خوبی فکر و تمرکز کنند. با انجام این کار شما احتمالا یکی از بهترین و خلاقانه‌ترین بازی‌های چند سال اخیر را در اختیار خواهید داشت که نسبت به خرج و مخارج خود هم به درآمد زایی بسیار مناسبی می‌رسد که حاشیه سود خوبی در اختیار شما می‌گذارد؛ ضمن این که با انجام این کار، ریسک‌ها و خطرات احتمالی نیز به پایین‌ترین حد خود خواهند رسید. به هر حال وقتی عده زیادی از مردم منتظر پروژه‌ای نظیر Midnight Club جدید باشند، باید به سراغ چنین راه‌هایی بروند که هم ریسک کم‌تری دارد و هم نتیجه بهتری می‌دهد چرا که مشخص نیست اگر راکستار خودش دست به ساخت آن بزند چه چیزی در انتظارمان باشد. البته نگرانی ما از بابت کیفیت آن نیست چون راکستار در یکی دو دهه اخیر نقطه تاریکی در کارنامه خود نداشته اما ممکن است این پروژه حتی به دهه آینده نیز کشیده شود.

بهتر است کمی از اخبار منفی و این حال و هوا خارج شویم. ممکن است که این سری باز هم دوباره برگردد چون اخیرا نقطه‌های کوچکی از امیدواری در دل این شب سیاه در اینترنت دیده شده که یک سری اسکرین شات از یک Midnight Club مدرن و جدید را به ما نشان می‌دهد که جای دستور العمل‌های کنترلر ایکس‌باکس وان به وضوح در آن مشخص و قابل دیدن است. این تصاویر حدود یک سال پیش توسط کاربران سایت Reddit به انتشار رسیدند و به نظر می‌رسید که شبیه به مرحله آلفای تولید باشد. بنابراین اگر این تصاویر حقیقت داشته باشند، پس این بازی چند سال است که در دست تولید و توسعه قرار دارد تا ما از آنچه که تصور می‌کنیم به Midnight Club جدید نزدیک‌تر باشیم. اما طبق صحبت‌هایی که در بالا انجام دادم و دلایل و مدارکی که وجود دارد (در حقیقت وجود ندارد) دیگر خودتان باید برای امیدوار شدن به ساخت این بازی دست به کار شوید چون فعلا دلیل واضح و روشنی برای آن وجود ندارد. با وجود تمام کارهای برجسته و بزرگی که راکستار در طی سال‌های اخیر انجام داده، به نظر می‌رسد که دیگر وقت معرفی یک Midnight Club جدید است چرا که ممکن است این سری از اینی که هست هم بیشتر در معرض نابودی قرار بگیرد. بنابراین در حالی که من به شما پیشنهاد می‌کنم که فعلا برای معرفی نسخه‌ تازه‌ای از این سری به دل خود صابون نزنید اما می‌گویم که چشم‌هایتان را کاملا باز نگه دارید چون احتمالش هست که نسخه جدید این سری همین گوشه و کنار باشد و کم کم سر و کله‌اش پیدا شود.

344 پست

عرفان رحیمی صادق